مجرای ادرار یک لوله باریک در بدن است که ادرار را از مثانه به خارج هدایت میکند. در مردان این مجرا طولانیتر است و از پروستات و آلت تناسلی عبور میکند، به همین دلیل احتمال آسیب و بروز تنگی در آن بیشتر از زنان است.
وقتی بهدلیل زخم، التهاب یا آسیب، دیواره مجرا ضخیم و سفت شود، مجرا باریک میشود و عبور ادرار با مشکل مواجه میگردد. به این وضعیت تنگی مجرای ادرار میگویند.
این بیماری میتواند خفیف باشد و فقط باعث ضعیف شدن جریان ادرار شود، یا در موارد شدیدتر باعث انسداد کامل خروجی مثانه گردد. در صورت عدم درمان بهموقع، ممکن است مشکلات جدی مانند عفونتهای مکرر، تشکیل سنگ در مثانه، و حتی آسیب به کلیهها رخ دهد.
تنگی مجرا معمولاً در اثر ایجاد بافت اسکار (زخم) در داخل مجرا به وجود میآید. این بافت اسکار انعطافپذیری طبیعی مجرا را از بین میبرد و مسیر ادرار را تنگ میکند. علل شایع عبارتند از:
۴. بیماریهای التهابی و پوستی
بیماریهایی مثل لیکن اسکلروزوس (یک بیماری مزمن پوستی) باعث التهاب و تخریب بافت مجرا میشوند. این بیماری معمولاً با لکههای سفید روی پوست آلت همراه است و در صورت بیتوجهی، میتواند منجر به تنگیهای طولانی شود.
بعضی افراد از بدو تولد مجرای باریکتری دارند یا در مسیر مجرا بخشهایی وجود دارد که مستعد تنگی هستند.
در درصدی از بیماران، هیچ علت مشخصی یافت نمیشود و به آن تنگی مجرا با علت نامعلوم (ایدئوپاتیک) گفته میشود.
علایم میتواند خفیف یا شدید باشد و گاهی بیماران بهدلیل عادت کردن به علایم، دیر به پزشک مراجعه میکنند. مهمترین نشانهها عبارتند از:
اگر تنگی مجرا بهموقع تشخیص داده نشود، میتواند به مشکلات جدیتری منجر شود:
بنابراین آگاهی از علایم و مراجعه زودهنگام به پزشک اورولوژی، میتواند از عوارض جدی جلوگیری کند و روند درمان را سادهتر سازد.